ថ្ងៃមេឃស្រឡះមួយនៃខែមិថុនាឆ្នាំ២០១១ ប៉ុន្តែចំពោះលោកយាយវ៉ាងដែលមានអាយុ៦០ឆ្នាំ វាជាថ្ងៃដែលគ្របដណ្តប់ដោយពពកខ្មៅអួរអាប់ ពីព្រោះថ្ងៃនេះ កូនស្រីរបស់លោកយាយវ៉ាងគឺអ្នកនាងហ្វាន់បានពិនិត្យនៅមន្ទីរពេទ្យក្នុងប្រទេសវៀតណាមហើយវិនិច្ឆ័យរោគជាមហារីកពោះវៀនរាលដាលពាសពេញក្នុងពោះ ដំណឹងនេះពិតជាគួរអោយរន្ធត់នឹកស្មានមិនដល់សម្រាប់ម្តាយកូនទាំងពីរនេះ។

ម្តាយម្នាក់ដែលស្តីបន្ទោសខ្លួនឯង

អ្នកនាងហ្វាន់អាយុ៣១ឆ្នា ឳពុកបានស្លាប់ចោលតាំងពីនៅក្មេង ទុកអោយលោកយាយវ៉ាងជាម្តាយចិញ្ចឹមបីបាច់រហូតដល់ធំ។ លោកយាយកន្លងមកទាមទារតឹងរឹងចំពោះកូនស្រី ឯកូនស្រីកន្លងមកស្តាប់សម្តីលោកយាយណាស់។ មួយឆ្នាំមុន អ្នកនាងហ្វាន់ប្រាប់ម្តាយថារាល់ពេលក្រោយបាយរួចក្នុងពោះមានអារម្មណ៍ចុកហើម ចង់ទៅពេទ្យពិនិត្យមើល ប៉ុន្តែលោកយាយកន្លងមកតែងតែមានៈការប្រាប់កូនទាំងមានជំនឿចិត្តថា ៖ នេះគឺជាជម្ងឺក្រពះពោះវៀនធម្មតាទេ មិនមានជម្ងឺអ្វីធ្ងន់ធ្ងរទេ កុំគិតអ្វីផ្តេសផ្តាស បើពិបាកទ្រាំទៅរកថ្នាំនៅក្នុងប្រអប់ផឹកបន្តិចទៅ។ អ្នកនាងហ្វាន់លឺដូច្នេះ គិតថាអាចអញ្ចឹងដែរ ក៏បន្ធូរការប្រុងប្រយ័ត្ន។ ប៉ុន្តែឆ្លងកាត់មួយរយៈពេលមក ស្ថានភាពជម្ងឺរបស់អ្នកនាងមិនបានល្អប្រសើរទេ បែរជាកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ ថែមទាំងលេចចេញស្ថានភាពបន្ទោរបង់មានឈាម ដូច្នេះអ្នកនាងក៏លើកប្រាប់លោកយាយដើម្បីទៅជួបវេជ្ជបណ្ឌិតពិនិត្យមើល លើកនេះ លោកយាយចាប់ផ្តើមភ័យខ្លាចដែរហើយ ក៏នាំកូនស្រីទៅពិនិត្យនៅមន្ទីរពេទ្យក្នុងស្រុក។

លទ្ធផលពិនិត្យចេញមក វេជ្ជបណ្ឌិតកាន់របាយការណ៍ពិនិត្យរបស់អ្នកនាងហ្វាន់ ទឹកមុខមាំតឹងតែង លោកយាយវ៉ាងទទួលរបាយការណ៍ពីក្នុងដៃវេជ្ជបណ្ឌិតទាំងតានតឹង ឃើញអក្សធំៗគឺមហារីកពោះវៀនរាលដាលពាសពេញក្នុងពោះ។ មើលទៅក្រដាសរបាយការណ៍ដ៏ស្តើង១សន្លឹកក្នុងដៃនេះ លោកយាយសួរទៅវេជ្ជបណ្ឌិតទាំងញ័រមាត់ថា ៖ តើនេះមានរឿងអ្វីកើតឡើង? វេជ្ជបណ្ឌិតបកស្រាយថា វាជាមហារីកពោះវៀនហើយបានចាប់ផ្តើមរាលដាល។ លោកយាយពេលលឺដល់ពាក្យមហារីក ក៏ស្រែកយំភ្លាម ៖ កូនស្រីអើយ គឺម៉ាក់ជាអ្នកធ្វើបាបកូន ម៉ាក់គួរនាំកូនមកពិនិត្យព្យាបាលជម្ងឺតាំងពីដំបូង!

ក្រោមការលួងលោមរបស់វេជ្ជបណ្ឌិត អារម្មណ៍របស់លោកយាយវ៉ាងទើបបានស្ងប់នឹងនរបន្តិច។ បន្ទាប់មក គាត់យំរ៉ាយរ៉ាប់ប្រាប់វេជ្ជបណ្ឌិតពីប្រវត្តិជម្ងឺដែលកូនស្រីគាត់កើត ពោរពេញដោយក្តីសោកសង្រេងនិងវិប្បដិសារី។ ស្តាប់ចប់ការបរិយាយរបស់លោកយាយ វេជ្ជបណ្ឌិតប្រាប់គាត់ថា ជម្ងឺមហារីករបស់អ្នកនាងហ្វាន់បានរីករាលដាលហើយ ធ្វើការព្យាបាលអាចស្មុគស្មាញបន្តិច ប៉ុន្តែនៅតែអាចយោងតាមវិធីដែលវេជ្ជបណ្ឌិតបានកំនត់ធ្វើការព្យាបាលវះកាត់ ប៉ុន្តែប្រសិទ្ធភាពមិនអាចធានាបានទេ។ ហេតុដូច្នេះ ពួកគេនៅក្តាប់ឱកាសក្តីសង្ឃឹមចុងក្រោយដ៏តូចឆ្មាមួយនេះ ទទួលការវះកាត់ដុំមហារីកពោះវៀនកំណាត់ខាងក្រោមនៅមន្ទីរពេទ្យ។ ស្ថានភាពក្រោយការវះកាត់ពិតជាដូចវេជ្ជបណ្ឌិតបានប្រាប់ដូច្នោះ។

ប្រាក់ចំណាយអស់មិនតិចទេ ស្ថានភាពជម្ងឺមិនបានធូរស្បើយសោះ អ្នកនាងហ្វាន់មិនអាចបរិភោគបាន បិទឃុំខ្លួនឯងក្នុងបន្ទប់ស្រក់ទឹកភ្នែកតែម្នាក់ឯង។ ទោះបីជាអ្នកនាងហ្វាន់មិនបានបន្ទោសត្អូញត្អែដាក់ម្តាយសូម្បីមួយម៉ាត់ តែលោកយាយវ៉ាងយល់ថាគឺខ្លួនគាត់ធ្វើអោយខកជម្ងឺរបស់កូនស្រី។ សម្លឹងមើលកូនស្រីដែលចុះស្គមពី១ថ្ងៃទៅ១ថ្ងៃ ក្នុងចិត្តពោរពេញដោយភាពសោកស្តាយវិប្បដិសារី។ លោកយាយចាប់ផ្តើមស្វះស្វែងសង្វាត ស្វែងរកវិធីព្យាបាលល្អបំផុតជូនកូនស្រី។ យ៉ាងណាមិញ កូនស្រីទើប៣១ឆ្នាំ ទើបតែរៀបការរួមមិនទាន់មានកូនផង។ បើសិនជាអាច លោកយាយចង់យកជីវិតរបស់ខ្លួនទៅប្តូរយកជីវិតកូនស្រីរបស់ខ្លួនវិញ។

វាសនាមនុស្សមិនទៀង មនុស្សមានបុណ្យគង់ជួបសំណាងល្អ

ភ័ព្វសំណាងនៅតែមានដល់ម្តាយកូនដ៏គួរអោយអាណិតនេះ ក្រោមការជួយជ្រោមជ្រែងពីញាតិមិត្ត លោកយាយបានទាក់ទងជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិតរបស់មន្ទីរពេទ្យក្វាងចូវទំនើបផ្នែកមហារីកប្រចាំការនៅការិយាល័យទំនាក់ទំនងក្នុងប្រទេសវៀតណាម គាត់បាននាំយករបាយការណ៍លទ្ធផលពិនិត្យទាំងអស់មកជួបវេជ្ជបណ្ឌិត ព្រមទាំងអង្វរវេជ្ជបណ្ឌិតដាច់ខាតត្រូវជួយកូនស្រីគាត់។ វេជ្ជបណ្ឌិតពិនិត្យមើលរបាយការណ៍លទ្ធផលទាំងអស់យ៉ាងល្អិតល្អន់រួចប្រាប់គាត់ថា ទោះបីជាជម្ងឺមហារីករបស់អ្នកនាងហ្វាន់មានការរីករាលដាល ប៉ុន្តែនៅតែអាចធ្វើការព្យាបាលតាមរយៈបច្ចេកវិទ្យាថ្មីទំនើបឈានមុខគេ។ ពិតមែនឬ? លោកយាយវ៉ាងបីដូចស្ថិតក្នុងភពងងឹតសម្លឹងឃើញពន្លឺរស្មីដ៏តូចមួយ។

ថ្ងៃទី១៤ខែកុម្ភះឆ្នាំ២០១២ លោកយាយវ៉ាងនាំកូនស្រីមកដល់មន្ទីរពេទ្យក្វាងចូវទំនើបផ្នែកមហារីក។ ឆ្លងកាត់ការពិនិត្យ ក្នុងពោះអាចឃើញដុំសាច់ទំហំប្រហែល១៥x១០សម រាងជាពាក់កណ្តាលរង្វង់ សារធាតុរឹង បរិវេណជុំវិញមិនច្បាស់លាស់ ឆ្លងកាត់ការប្រជុំពិភាក្សា វេជ្ជបណ្ឌិតបានវិនិច្ឆ័យរោគម្តងទៀតគឺជាមហារីកពោះវៀនរីករាលដាលពាសពេញក្នុងពោះ ដូច្នេះក្រុមវេជ្ជបណ្ឌិតប្រញាប់កំនត់ផែនការវិធីព្យាបាលយ៉ាងល្អិតល្អន់មួយផ្តោតលើស្ថានភាពជម្ងឺរបស់អ្នកនាងហ្វាន់ ឆ្លងកាត់ការព្យាបាលរួមផ្សំជាង១ខែ ដុំមហារីកក្នុងពោះបានរួមតូចនិងទន់គួរអោយកត់សម្គាល់ សញ្ញាណមហារីកក៏កាត់បន្ថយជាអតិបរិមា។

ដោយសារស្ថានភាពជម្ងឺទទួលបានការគ្រប់គ្រង លោកយាយវ៉ាងក៏សម្រេចចិត្តជួលផ្ទះមួយនៅក្បែរមន្ទីរពេទ្យក្វាងចូវទំនើបផ្នែកមហារីក នៅពេលទំនេរអាចទៅឡើងភ្នំពពកសជាមួយកូនស្រី មិនត្រឹមតែអាចប្តូរបរិយាកាសសម្រួលអារម្មណ៍ ក៏ងាយស្រួលក្នុងការព្យាបាលបន្ត។

ថ្ងៃទី២៦ ខែមេសា លោកយាយវ៉ាងនាំកូនស្រីមកមន្ទីរពេទ្យក្វាងចូវទំនើបផ្នែកមហារីកម្តងទៀតដើម្បីពិនិត្យព្យាបាលបន្ត។ លើកនេះ ទម្ងន់របស់អ្នកនាងហ្វាន់កើនឡើង២គីឡូក្រាមធៀបនឹងកាលចូលសម្រាកព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យលើកដំបូង ស្មារតីអារម្មណ៍ក៏ល្អប្រសើរជាងមុនច្រើន ប៉ុន្តែលោកយាយវ៉ាងនិយាយថា ចំនង់អាហាររបស់កូនស្រីគាត់នៅតែមិនសូវល្អ ហើយជួនកាលទ្វារធំនៅមានហៀរចេញឈាមបន្តិចបន្តួច។ ចំពោះបញ្ហានេះ វេជ្ជបណ្ឌិតលួងគាត់មិនបាច់បារម្ភទេ នេះមកពីក្រោយការចាក់ថ្នាំគីមី មុខងារខួរឆ្អឹងទទួលការទប់ស្កាត់បន្តិចបន្តួចទើបបណ្តាលអោយបែបនេះ អោយតែបន្តផ្តល់ការព្យាបាលបង្កើនកោសិកាឈាមសនិងប្រឆាំងការខ្វះឈាមគឺមិនអីទេ នៅពេលកោសិកាឈាមសត្រលប់មកប្រក្រតីរួចទើបធ្វើការព្យាបាលដោយការចាក់បញ្ចូល។

ថ្ងៃទី២៩ខែមេសា ឆ្លងកាត់ការពិនិត្យ កោសិកាឈាមសបានវិលទៅភាពប្រក្រតី វិធីព្យាបាលចាក់បញ្ចូលអាចដំណើរការបានហើយ ប៉ុន្តែលឺការព្យាបាល អ្នកនាងហ្វាន់ពិតជាមានការភ័យខ្លាច ពីព្រោះឆ្លងកាត់ការព្យាបាលវះកាត់លើកទី១មក បន្សល់ទុកនូវស្រមោលអន្ធកាលដែលមិនអាចរលុបបាន។ វេជ្ជបណ្ឌិតបានប្រាប់នាងថាមិនបាច់ខ្លាចទេ ពីព្រោះវិធីព្យាបាលនេះមិនចាំបាច់វះកាត់ទេ គឺជាវិធីព្យាបាលស្នាមរបួសតូចបំផុត សរុបមក បន្ធូរអារម្មណ៍ទៅគឺបានហើយ។ ដោយសារការសហការរបស់អ្នកជម្ងឺ វិធីព្យាបាលចាក់បញ្ចូលដំណើរការយ៉ាងរលូន។ ក្រោយព្យាបាល ពេលវេជ្ជបណ្ឌិតមកពិនិត្យបន្ទប់ ប្រាប់លោកយាយវ៉ាងថាស្ថានភាពជម្ងឺរបស់កូនស្រីគាត់គ្រប់គ្រងបានមួយកម្រិតទៀតហើយ ម្យ៉ាងទៀតក្រោយការព្យាបាលសុខភាពល្អប្រសើរយ៉ាងឆាប់រហ័ស សហការព្យាបាលមួយរយៈពេលទៀត អាចចេញពីមន្ទីរពេទ្យឆាប់ៗនោះហើយ។ ក្រោយលឺដំណឹងនេះ លោកយាយវ៉ាងស្រក់ទឹកភ្នែកជាលើកទីពីរ លើកទី១គឺដោយសារភ័យខ្លាចនិងបារម្ភ ឯលើកនេះគឺជាទឹកភ្នែកដោយក្តីរំភើបរីករាយ។