លោកស្រី Susan

　　Susan Gawat ៖ ជម្ងឺមហារីកគឺជាការធ្វើតេស្តមួយសំរាប់ឆាកជីវិតរបស់ខ្ញុំ។ ខិតខំយកជម្នះលើវា មិនបោះបង់ជាដាច់ខាត។

　　ខ្ញុំឈ្មោះ SusanGawat មានអាយុ៥៨ឆ្នាំ មកពីប្រទេសហ្វីលីពីន។ ខ្ញុំធ្លាប់បានពិនិត្យឃើញថាមានជម្ងឺមហារីកដំណាក់កាល IIA។ នៅឆ្នាំ២០១៤ ខ្ញុំបានធ្វើការវះកាត់សុដន់ និងចាក់បញ្ចូលសារធាតុថ្នាំគីមីនៅប្រទេសហ្វីលីពីន។ ក្នុងឆ្នាំ២០១៥ មហារីកបានរីករាលដាលដល់សួតទាំងសងខាង និងថ្លើមផងដែរ បន្ទាប់មកក៏បានទទួលយកការព្យាបាលដោយការចាក់បញ្ចូល និងការព្យាបាលដោយប្រមូលផ្តុំចូលគ្នា នៅមន្ទីរពេទ្យក្វាងចូវទំនើបផ្នែកមហារីករួចមក ស្ថានភាពជម្ងឺក៏មានសភាពនឹងនរ ហើយសុខភាពក៏បានល្អប្រសើរផងដែរ។

　　ខ្ញុំគឺជាស្ត្រីមេមាយធ្វើការនៅមន្ទីរពេទ្យ ដែលមានកូន៤នាក់។ សព្វថ្ងៃកូនៗក៏ធំៗដែរ ពួកគេស្រឡាញ់ និងកត្តញ្ញូនឹងខ្ញុំណាស់។ ខ្ញុំសប្បាយចិត្តនឹងរស់នៅក្នុងជីវិតដ៏សប្បាយរីករាយនេះណាស់ ប៉ុន្តែ ស្រាប់តែមានជម្ងឺមហារីកដ៏កាចសាហាវនេះមករំខានក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ។

　　នៅខែ សីហា ឆ្នាំ ២០១៤ ខ្ញុំស្រាប់តែប្រទះឃើញនៅសុដន់ខាងឆ្វេងក៏មានដុំសាច់មួយដុំ ហើយក៏បានទៅមន្ទីរពេទ្យដែលខ្ញុំធ្វើការ ដើម្បីធ្វើការពិនិត្យ ក្រោយកាពិនិត្យក៏ប្រទះឃើញថាមានជម្ងឺមហារីកសុដន់នៅផ្នែកខាងឆ្វេង។ នៅពេលនោះពិភពលោករបស់ខ្ញុំហាក់បារហែកខ្ទេចខ្ទី ប៉ុន្តែ គ្រួសារ មិត្តភក្រ្ត និងអ្នករួមការងាររបស់ខ្ញុំបានជួយផ្តល់ជាកម្លាំងចិត្តដល់រូបខ្ញុំយ៉ាងក្រៃលែង ធ្វើឲ្យខ្ញុំមានក្លាហានក្នុងការប្រឆាំងជម្ងឺមហារីក។ នៅខែកញ្ញា ឆ្នាំដដែលនោះ ខ្ញុំបានធ្វើការវះកាត់សុដន់នៅមន្ទីរពេទ្យមួយក្នុងប្រទេសហ្វីលីពីន។ ដើម្បីធ្វើការទប់ស្កាត់ការរីករាលដាលខ្ញុំក៏បានសំរាចចិត្តកាត់សុដន់ទាំងពីរ។ បន្ទាប់ពីការកាត់សុដន់រួច ខ្ញុំក៏បានទទួលយកករចាក់ថ្នាំសារធាតុគីមីចំនួន៤លើក សុខភាពរបស់ខ្ញុំក៏ចាប់ផ្តើមធូរស្រាលបន្តិចម្តងៗ បន្ទាប់ពីនោះមកខ្ញុំក៏ត្រឡប់ទៅមន្ទីរពេទ្យដើម្បីធ្វើការជាធម្មតាវិញ។

　　តទៅទៀតក៏គិតថាថ្ងៃដែលឈឺចាប់ទាំងប៉ុន្មានពីមុនក៏បានបញ្ចប់ ប៉ុន្តែនៅខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១៥ មហារីកក៏បានរីករាលដាល។ ខ្ញុំក៏មានជម្ងឺរលាកថ្លើម ហើយតែងតែក្អកជាប្រចាំ លេបថ្នាំ និងចាក់ថ្នាំសុទ្ធតែមិនបានធូរស្រាល។ វេជ្ជបណ្ឌិតក៏បានឲ្យខ្ញុំធ្វើការថតCT និងកាំរស្មីអិច ក៏បានប្រទះឃើញផ្នែកសួត និង ថ្លើមមានដុំតូចៗ ដែលជាការរីករាលដាលពីមហារីក។ ខ្ញុំក៏ចាប់ផ្តើមមានអារម្មណ៍ឈឺចាប់ និងស្រក់ទឹកភ្នែកម្តងទៀត គ្រួសារខ្ញុំក៏យំដែរ។ គ្រូពេទ្យដែលធ្លាប់ព្យាបាលជម្ងឺរបស់ខ្ញុំក៏នៅតែណែនាំឲ្យខ្ញុំធ្វើការព្យាបាលតាមគីមី។ ប៉ុន្តែ កូនស្រីរបស់ខ្ញុំបានរកឃើញមន្ទីរពេទ្យក្វាងចូវទំនើបផ្នែកមហារីក ហើយក៏បានរកឃើញនូវ បច្ចេកវិទ្យាព្យាបាលដែលមានស្នាមរបួសតូចនេះឡើង។

　　ខ្ញុំគិតថានេះគឺជាការណែនាំនៃមន្ទីរពេទ្យក្វាងចូវទំនើបផ្នែកមហារីកដ៏ប្រសើរមួយដែលរៀបចំដោយព្រះជាម្ចាស់។ កូនប្រសារស្រីរបស់ខ្ញុំ ប្រទះឃើញទស្សនាវដ្តីរបស់មន្ទីរពេទ្យក្វាងចូវទំនើបផ្នែកមហារីកដោយចៃដន្យក៏យកមួយច្បាប់មកផ្ទះ ចៃដន្យចំពេលដែលលិទ្ធិផលនៃការត្រួតពិនិត្យសុខភាពរបស់ខ្ញុំមិនសូវល្អ កូនស្រីរបស់ខ្ញុំក៏នឹកឃើញពីមន្ទីរពេទ្យក្វាងចូវទំបនើបនេះ។ នាងក៏បានស្វែរកពត៌មានបន្ថែមអំពីមន្ទីរពេទ្យ យល់ដឹងអំពីបច្ចេកវិទ្យាចាក់បញ្ចូលដែលមានស្នាមរបួសតូច បន្ទាប់មកក៏និយាយជាមួយខ្ញុំថា៖ ម៉ាក់! ពួកយើងទៅធ្វើការព្យាបាលនៅប្រទេសចិនទៅ ព្រោះនៅហ្វីលីពីន មានតែការវះកាត់ ការចាក់ថ្នាំគីមី គ្មានការចាក់បញ្ចូល ឬវិធីសាស្ត្របន្សល់ស្នាមរបួសតូចនោះទេ។ ពួកយើងក៏បាននាំគ្នាមកធ្វើការពិគ្រោះជម្ងឺនៅការិយាល័យតំណាងនៅក្នុងក្រុង Manila កូនរបស់ខ្ញុំ និងគ្រួសាររបស់ខ្ញុំសុទ្ធតែប្រាប់ខ្ញុំថា កុំបារម្ភ ពួកយើងសុទ្ធតែលើទឹកចិត្តអ្នក អ្នកត្រូវតែរឹងមាំ ព្យាយាមជម្នះជម្ងឺបីសាចនេះ អ្វីៗនឹងត្រឡប់មកជាល្អឡើងវិញ។

លោកស្រី Susan និងលោកវេជ្ជបណ្ឌិតថាងធ្វើការថតរូបជុំគ្នា

　　នៅខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ២០១៥ កូនស្រីរបស់ខ្ញុំបានកំដរខ្ញុំមកមន្ទីរពេទ្យក្វាងចូវទំនើបផ្នែកមហារីក។ ពេលទើបបានមកដល់លើកដំបូង ខ្ញុំមិនសូវជាស៊ាំក្នុងការរស់នៅទីនេះទេ ហើយក៏ចេះតែក្អួត ខ្ញុំគិតថាប្រហែលជាមកពីជម្ងឺរបស់ខ្ញុំរើឡើង។ បន្ទាប់មកក្រុមវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសបានរៀបចំកម្មវិធីព្យាបាលយ៉ាងច្បាស់លាស់ដល់ខ្ញុំ ហើយបានសំរេចថានឹងធ្វើការព្យាបាលដោយផ្តោតទៅលើបច្ចេកវិទ្យារួមបញ្ចូលគ្នានៃការចាក់បញ្ចូល។ ពេលវេលាព្យាបាលលើកទីមួយ ខ្ញុំបានធ្វើការចាក់បញ្ចូល២លើក។ នៅពេលចាក់បញ្ចូលរួចរាល់ ការហូបចុករបស់ខ្ញុំមិនសូវល្អ ប៉ុន្តែបន្ទាប់ពី ៣ ថ្ងៃក្រោយមកការហូបចុកក៏ប្រែមកសភាពធម្មតាវិញ។ រីឯការចាក់បញ្ចូលលើកទី២វិញក៏ប្រែជាធម្មតា មានអារម្ភបានធូរស្រាល។ រីឯការចាក់ថ្នាំសរធាតុគីមីនៅហ្វីលីពីនវិញ ផល់ប៉ះពាល់មិនល្អជាច្រើន ដូចជាឈឺបំពង់ក ឆ្លងរាដាល និងជ្រុះសក់ទៀតផង។ ក្រោយពីបានត្រឡប់ទៅហ្វីលីពិនវិញ នៅពេលដែលខ្ញុំបានធ្វើការសុំច្បាប់ដល់លោកនាយកមន្ទីរពេទ្យ អ្នកធ្វើការជាមួយ និងមិត្តភក្រ្តរបស់ខ្ញុំសុទ្ធតែនិយាយថាខ្ញុំដូចជាមានព្រលឹងជាងមុន មិនដូចអ្នកមានជម្ងឺឡើយ ហើយមានអារម្ភថាសភាពជម្ងឺដូចជាល្អជាងមុនច្រើន។ លើកនេះជាលើទី២ ដែលខ្ញុំមកមន្ទីរពេទ្យធ្វើការព្យាបាល ដើម្បីធ្វើការព្យបាលដោយចាក់បញ្ចូលជាលើកទី៣ គ្រូពេទ្យនិយាយថាស្ថានភាពជម្ងឺរបស់ខ្ញុំបានធូរស្រាលជាងមុនហើយ ខ្ញុំស្តាប់លឺសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់ មិត្តភក្រ្តនិងគ្រួសាររបស់ខ្ញុំក៏សប្បាយចិត្តដែរ។

　　នៅមន្ទីរពេទ្យក្វាងចូវទំនើបផ្នែកមហារីក ខ្ញុំក៏បានស្គាល់មិត្តភក្ត្រជាច្រើន។ នៅទីនេះ មានជនជាតិ ហ្វីលីពីន ឥណ្ឌូនេស៊ី ជាដើម ពួកគាត់សុទ្ធតែជាមនុស្សល្អ ពួកយើងតែងតែជជែកពិភាក្សាគ្នា យកចិត្តទុកដាក់គ្នាទៅវិញទៅមក។ នៅពេលចាប់ផ្តើមដំបូង ខ្ញុំដូចជាមិនសូវសាកសមនឹងទីនេះ អ្នកជម្ងឺហ្វីលីពីនដែលព្យបាលនៅទីនេះនិយាយប្រាប់ខ្ញុំថាគ្រូពេទ្យ និងគិលានុបដ្ឋាកនៅទីនេះ សុទ្ធតែល្អ ហើយអាចចំអិនអាហារញ៉ាំដោយខ្លួនឯងបានទៀតផង។ តាមពិតទៅ គ្រូពេទ្យ គិលានុបដ្ឋាក និងអ្នកបកប្រែសុទ្ធតែល្អ ពួកគាត់សុទ្ធតែថែទាំ យកចិត្តទុកដាក់ខ្ញុំប្រៀបបានដូចជាអ្នកផ្ទះរបស់ខ្លួនអីចឹងដែរ។ ជាពិសេសគ្រូពេទ្យដែលព្យាបាលខ្ញុំផ្ទាល់គឺ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ថាង។ លើសពីនេះ មន្ទីរពេទ្យថែមទាំងបានបង្កើតកម្មវិធីមួយចំនួនដូចជា កម្មវិធីរាត្រីសែនលោកខែអីចឹងដែរ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាទីនេះដូចជាផ្ទះខ្លួនឯងអីចឹងដែរ អាចចេញទោដើរលេងកំសាន្តបានតាមចិត្ត។ ហើយនៅខាងក្រៅមន្ទីរពេទ្យ មនុស្សទាំងអស់សុទ្ធតែចិត្តល្អ ពួកគាត់ព្យាយាមនិយាយភាសាអង់គ្លេស ឬ រកអ្នកនិយាយភាសាអង់គ្លេសជាមួយយើងទៀតផង។

　　អរគុណដល់ព្រះជាម្ចាស់ដែលប្រទានឲ្យខ្ញុំស្គាល់មន្ទីរពេទ្យក្វាងចូវទំនើបផ្នែកមហារីកនេះ។ ជម្ងឺមហារីកគឺជាការធ្វើតេស្តមួយសំរាប់ឆាកជីវិតរបស់ខ្ញុំ។ ខិតខំយកជម្នះលើវា មិនបោះបង់ជាដាច់ខាត ជឿទុកចិត្តវេជ្ជបណ្ឌិត ជឿទុកចិត្តលើការព្យាបាល អ្វីៗសុទ្ធតែល្អប្រសើរឡើងវិញ។